افسردگی در کودکان و نوجوانان2

افسردگی یکی از شایع ترین اختلالات تهدید کننده سلامت روانی در کشور و یکی از جدی ترین دغدغه های سلامت است که ذهن ما را درگیر کرده است. تضاد انجاست که این اختلال یکی از درمان پذیرترین اختلالات به وسیله روان درمانی و یا دارودرمانی می باشد. هنوز هم حداقل یک سوم افراد مبتلا به افسردگی به سختی درجستجوی کمک برای درمان یا تشخیص درست هستند.

براساس برآوردها حدود 10تا 15 درصد از کودکان و نوجوانان در هر برهه زمانی افسرده اند. تحقیقات نشان می دهد که از هر چهار نوجوان یک نفر در طول دوران متوسطه در آغاز چهارده سالگی یک رویداد مهم افسردگی را تجربه کرده است. این رویدادها معمولاً در صورت عدم درمان ماه‌ها به طول می انجامد. ضمن آنکه که این مسئله مهم احتمالاً بدون درمان نیز فروکش کند و این دسته از نوجوانان در معرض خطر بالاتری از خودکشی به عنوان یکی از علل اصلی مرگ میر در نوجوانان قرار می گیرند.

بعلاوه در طول رویداد درمان نشده افسردگی عمده نوجوانان احتمال بیشتری دچار اعتیاد به مواد مخدر یا کناره گیری از فعالیت های عادی خود و گروه های اجتماعی شوند. لذا حتی در صورت کاهش رویداد افسرده کننده این قبیل مسائل مخرب ممکن است همچنان ادامه یابند. نوع میانه افسردگی یا به اصطلاح افسرده خویی در کودکان سن ابتدایی به سختی قابل تشخیص است. با این وجود این شکل از افسردگی واقعاً بسیار با دوام هستند. رویدادهای معمولی چندین سال و اغلب بیشتر طول می کشند. بسیاری از بزرگسالان افسرده همان احساسات غمگینی، بی انگیزگی یا خودبیزاری از خود را در کودکی و یا نوجوانی در بزرگسالی نیز در پیش می گیرند.

اگرچه در کودکان خصوصیات عادی بزرگسالی ممکن است وجود داشته باشد با این حال آنها به احتمال بیشتری نشانه های از عارضه های جسمانی، گوشه گیری، رفتار ضداجتماعی، رفتارهای چسبنده، کابوس ها و احساس خستگی را از خود نشان دهند. بله، بسیاری از این ویژگی ها در بین کودکان غیرافسرده متداول است. اما معمولاً زودگذر و حدود چهار تا شش هفته دوام می یابد. در صورت تداوم این نشانه ها ظرف دو ماه و عدم واکنش به مداخلات معقول والدین جای نگرانی است، از آنجایی که به نظرمی رسد به جای محدود کردن تنها یک جنبه تمام زندگی کودک را درگیر کند.

در صورت وجود اختلافات شویی به زوج درمان گر (درخواست فرزندپروری مشارکتی در صورت طلاق) مراجعه کنید. اگر هر دوی والدین افسرده باشند آنگاه ممکن است هر یک نیاز به درمان فردی داشته باشند. گروه درمانی برای کودکان اثر خاصی بر کودکان دارای مهارت های اجتماعی ناکارآمد دارد. به ویژه، خانواده درمانی نیز بر کودکان بزرگتر یا نوجوانان بسیار مؤثر است. افسردگی در بین خانواده ها نسل به نسل می چرخد و ممکن است زمینه بیولوژیکی داشته باشد. داروهای ضدافسردگی اهمیت خاصی در این موارد دارند و حتی در صورت وجود دلایل اساساً روانشناختی بسیار اهمیت می یابند زیرا آنها باعث می شوند کودک با بهره مندی از دیگر مداخلات به سطوح کارکردی مورد نیاز دست یابد. از آنجایی که کودکان و نوجوانان در مقایسه با بزرگسالان واکنش کمتر مثبتی به معالجات درمانی افسردگی نشان می دهند، منتفع شدن از یک روانپزشک کودک متخصص روان داروشناسی کمک بسیار بزرگی است.

منبع :افسردگی در کودکان و نوجوانان- تربیت کودک